ولادت حضرت زهرا س - 7

مادرم ! عالم همه مبهوت و حيران ِ شماست

آسمانها و زمين هم تحت ِ فرمان شماست

عالمي را با نگاه خود مسلمان مي كند

هر كه تسليم شما گشته مسلمان شماست

ما كه تنها ريزه خوار ِ خوان ِ لطفت نيستيم

رزق ميكائيل هم از سفره و خوان شماست

صور اسرافيل با ذكر تو احيا مي كند

جان عزائيل هم در مشت دستان شماست

اينهمه از تو نوشتم خوب ميدانم كه اين

قطره اي ناچيز از درياي احسان شماست

گر چه ناچيزم ولي دلبسته ي كوي توأم

شكر حق بي بي كه دست من به دامان شماست

شاعر: محمد ناصري

دریایی و دل دادی ، یک روز به دریایی

این شد که پدید آمد ، از عشق تو دنیایی

کوثر تویی و مستی از چشم تو می‌جوشد

از هر سر مژگانت ،‌ بیرون زده طوبایی

دریای شرابی تو غمنامه آبی تو

هم نور دل ساقی هم مادر سقایی

شیدای جمال تو تنها دل حیدر نیست

عالم همه مجنونند وقتی که تو لیلایی

گفتند که پنهانی اما به خدا دیدم

هر لحظه که در ماندم، آن لحظه همانجایی

آنروز چرا محشر نامش نشود؟ آخر

آنروز تو می‌آیی یا حضرت زیبایی!

از نور تو یا کوثر! ـ تا کور شود ابترـ

دارد دل پیغمبر چه ام ابیهایی!

هم دختر طاهایی هم همسر مولایی

فضل تو ولی این نیست، اینست که زهرایی

در خواندن تو سوزی است، با ما تو بخوان مادر:

«ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی»

«... وقت است که باز آیی»، یادت نرود اما

آن شیشه دارو را، آن روز که می‌آیی

شاعر: قاسم صرافان

دریایی و دل دادی ، یک روز به دریایی

این شد که پدید آمد ، از عشق تو دنیایی

کوثر تویی و مستی از چشم تو می‌جوشد

از هر سر مژگانت ،‌ بیرون زده طوبایی

دریای شرابی تو غمنامه آبی تو

هم نور دل ساقی هم مادر سقایی

شیدای جمال تو تنها دل حیدر نیست

عالم همه مجنونند وقتی که تو لیلایی

گفتند که پنهانی اما به خدا دیدم

هر لحظه که در ماندم، آن لحظه همانجایی

آنروز چرا محشر نامش نشود؟ آخر

آنروز تو می‌آیی یا حضرت زیبایی!

از نور تو یا کوثر! ـ تا کور شود ابترـ

دارد دل پیغمبر چه ام ابیهایی!

هم دختر طاهایی هم همسر مولایی

فضل تو ولی این نیست، اینست که زهرایی

در خواندن تو سوزی است، با ما تو بخوان مادر:

«ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی»

«... وقت است که باز آیی»، یادت نرود اما

آن شیشه دارو را، آن روز که می‌آیی

شاعر: قاسم صرافان

ملیکه ای ملکوتی سریر می آید

الهه ای به نقابی حریر می آید

ز عرش بس که فرشته ز فرش می بارد

صدای هلهله از چرخ پیر می آید

پیاله ها همه لبریز و تاکها سیراب

چه کوثری است که این سان کثیر می آید

تمام آینه ها را شکسته انوارش

شگفت آینه داری منیر می آید

چنان شکوه نزولش گرفته عالم را

که آفتاب غباری حقیر می آید

زمین به شوق قدومش به خویش می بالد

و هرچه هست به چشمش فقیر می آید

شب است و کعبه چه نا باورانه می بیند

که ابر مهر به این گرم سیر می آید

هزار آبشار از بهشت می ریزد

هزار چشمه به چشمم کویر می آید

به سوی خانه ی خورشید دستهاست بلند

که مادرانه کسی دستگیر می آید

رسید کعبه برای طواف قبله ی خود

به گرد خانه ی او سر به زیر می آید

گشود شهپر خود را و گفت جبرائیل

چقدر زیر قدومت حصیر می آید

ز فرط شوق پیمبر به خود نمی گنجد

ز عطر هر نفسش یا مجیر می آید

گرفت تنگ درآغوش و دید از قلبش

صدای زمزمه ای دلپذیر می آید

تپش تپش ز دلش یا علی علی جاریست

نفس نفس ز لبش یا امیر می آید

رسید تا که بدانند آسمانی ها

برای شیر خدا هم نظیر می آید

بگو به دشمن مولا که دشمن زهراست

هنوز از دهنت بوی شیر می آید

قسم به مادر دریا،قسم به مادر آب

که شور موج به هر آبگینر می آید

طلوع می کند از پشت ابرها خورشید

ز شام غیبت خود گرچه دیر می آید

برای آنکه ببینیم قبر مادر را

ز راه مرحم زخم غدیر می آید

شاعر: حسن لطفی

طبع سرد خاک هم دارد به گرما می زند

علت معراج رفتن ها مشخص شد ، چه بود

هر که زهرا را بفهمد ... دل به دریا می زند

می رود رو به کمال آنقدر که حیدر شود -

ذو الفقار عدل و رحمش ، برق خوشنامی  زند

فاطمه نوریست که وقت طلوعش ، آفتاب -

چون خجالت می کشد از این سمت ، جا می زند

از مناجات خدیجه می شود فهمید که ؛

حرف هایش را چونان طفلی به زهرا می زند !

خانه ی حیدر ندارد احتیاجی به حصیر

مادر این خانه بر فرش جنان پا می زند

واقعش این است دنیا رفته ، به پابوس او

هر چه در ظاهر قدم بر خاک دنیا می زند

پاره ی جان رسول ، آنگونه وارد می شود ؛

که روایت حرف از " قام الیها " می زند

می نویسد تا خدا امضای خود را "فاطمه"

زیر آن با مهر خود " ام ابیها " می زند

شاعر: مجتبي كرمي

سحر از خانه حبیب خدا

نور محبوبه خدا برخاست

از تمام فرشتگان صلوات

به جمالش جدا جدا برخاست

نقل تسبیح شد نثار زمین

بانگ تکبیر بر سما برخاست

جان هستی فدا بر این مولود

  صلوات خدا بر این مولود

تن هستی از او حیات گرفت

جان اهی جهان فدایش باد

ساکنان زمین بقربانش

خلق هفت آسمان فدایش باد

آنکه را مصطفی فداها گفت

 همه پیغمبران فدایش باد

پاره پیکر رسول است این

 فاطمه طاهره بتول است این

اوست آن دختر پدر پرور

که پدر نیز مادرش گفته

منطق وحی خوانده لیله قدر

ذات معبود کوثرش گفته

خلق خواند بر او هماره درود

حق سلام مکررش گفته

بوی عطر بهشت از دهنش

جان احمد درون پیرهنش

بر طواف حریم او از دور

صد چو موسی بپای جان آید

تا کند کسب فیض از نفسش

پور مریم ز آسمان آید

نه عجب کز پی زیارت او

خازن جنت از جنان آید

جود و احسان و فضل سشنت!؟ اوست

آسمان زیر بار منت اوست

جان بکویش گدای خاک نشین

دال سراپرده محبت اوست

همه هستی ثنای او گویند

همه عالم گواه عصمت اوست

خاتم انبیا محمد (ع) را

دیده  آیینه دار طلعت اوست

  در نگاه رسول صورت او

صفحه لا اله الا هو

 پرده پوشی  که زینت زن

در لباس حجاب پیدا کرد

آفتابی که ذره اش ز کمال

رتبه آفتاب پیدا کرد

خضر در وادی محبت او

تشنه ای بود و آب پیدا کرد

حسینیش دو سید عالم

زینبینش نکوتر از مریم

سر من خاک پای آن دختر

که پدر دستهای او بوسد

چهره بر خاک آورد حوری

تا مگر خاک پای او بوسد

جبرئیل  امین بعرض ادب

در بیت الولای او بوسد

باغ خلد رسول سینه اوست

کعبه انبیا مدینه اوست

جسم و جانی که بود از ملکوت

پای بر چشم خاکیان بگذاشت

یکه بانوی بانوان جنان

قدم امروز در جهان بگذاشت

تا دهد روی خود بخلق نشان

لامکان در مکان نشان بگذاشت

جلوه ابتداست این دختر

 آفتاب خداست این دختر

جبرئیل از سوی خدا آید

تا که در محضرش سلام کند

عقل کل را خداکند مامور

تا از این دختر احترام کند

گاه خم گشته دست او بوسد

گه به تعظیم او قیام کند

گاه گیرد ببر چو قرآنش

  گاه گوید پدر بقربانش

ای خدا جلوه ای ، نبی مرآت

کیستی تو بتول عذرائی

فاطمه هاجر دو اسماعیل

مریم یازده مسیحائی

چه بگویم تو را که فاطمه ای

چه بخوانم تو را که زهرائی

مغفرت سائل قیمات تو است

هل اتی سوره کرامت توست

آفرینش بدان همه وسعت

کفه کوچک عنایت تو است

در بیت الو لا که شعله گرفت

مشعل مکتب ولایت تو است

بخدا راه گم نخواهد کرد

هر که در سایه هدایت تو است

هم خدا داشت افتخار بتو

هم نبی گفت دخترم زهراست

هم کتاب خدات کوثر خواند

هم علی گفت همسرم زهراست

سید خیل عاشقان فرمود

من حسینم که مادرم زهراست

 همه هستی است پای بست شما

چشم "میثم "بود بدست شما

غلامرضا سازگار

منبع پایگاه رضیع الحسین(ع)

قلم الهی اثرت مبارک

فلک رسالت قمرت مبارک

یمِ نورِ عصمت گهرت مبارک

شجر نبوّت ثمرت مبارک

شب شهر مکّه سحرت مبارک

به جمال زهرا نظرت مبارک

حرم نبوّت، حرم حرم شد

به وجود زهرا همه محترم شد

به دل ای خدیجه زچه ره رهی غم

به زنان مکّه چه نیازت این دم

به جلال داور به رسول خاتم

که تو برتر استی ززنان عالم

به حضورت آمد زبهشت، مریم

تو بیار زهرا که تویی مکرّم

صدف تو شد این گهرش نتیجه

عجبا هنیاً لَکِ یا خدیجه

صلوات داور به جمال زهرا

صلوات قرآن به جلال زهرا

صلوات احمد به خصال زهرا

صلوات حیدر به کمال زهرا

صلوات شیعه به بلال زهرا

به فدای شوی و اب و آل زهرا

نه مراست قدرت که کنم ثنایش

که رسول گوید پدرت فدایش

به وجود ناظر، به خداست منظر

به کتاب، کوثر، به رسول، دختر

به ولی است همتا به علی است همسر

به حسن به زینب به حسین مادر

به خدا به قرآن به نبی به حیدر

به صفا به مروه به منی به مشعر

که به کُنه ذاتش نبرد خرد پی

قلم است عاجز زنوشتن وی

گِل پاک آدم زتراب راهش

دل عقل کلّ را برد از نگاهش

ملکوت اعلی همه در پناهش

همگان مطیعش همگان سپاهش

همه مستمندش همه عذر خواهش

به خدا خرد پی نبرد به جاهش

به جز او به عالم امِ اب که دیده

که جز او فداها زپدر شنیده

خردم زحیرت به جنون کشاند

که به جز محمّد (ص) چه کسی تواند

به مدیح او دُرّ ز دهن فشاند

هم از و بگوید هم از او بخواند

گلِ بوسه بر بازوی او نشاند

چه کسی مقام شب قدر داند

زسخن نیاید به زبان نشاید

مگر آنکه وحیم زقلم بر آید

به توم باد زهرا همه دم سلامم

زتو وحی تازه دمد از کلامم

چه شود غلامت شمرد غلامم

من و کوثر تو که پر است جامم

به سجود صبحم به قیامِ شامم

که تویی صلاتم که تویی صیامم

تو مرا سجودی تو مرا قیامی

تو مرا تشهّد تو مرا سلامی

شده آدم آدم به ولایت تو

شده نوح منجی به هدایت تو

همه مرضی حق به رضایت تو

همه جامشان پر زعنایت تو

همه کامشان خوش به حکایت تو

نرسد نهایت به نهایت تو

تو فروغ حسن ازلّیت استی

تو چراغ بزم ابدیّت استی

لمعات قرآن گهر بیانت

نفس محمّد (ص) دمد از دهانت

نگه ملائک سوی آستانت

حرم ولایت دل دوستانت

سُوَر الهی گُل بوستانت

صلوات داور به تن و به جانت

تو که ای که احمد به تمامِ قامت

سر پا ستاده که دهد سلامت

صلوات بر تو همه جا هماره

دو جهان مطیعت به یکی اشاره

همه لحظه های تو پر از هزاره

همه دردها را نگه تو چاره

همه دم کفت را کرم دوباره

زهمه توسّل زتو یک نظاره

چه شود که چشمی سوی ما گشایی

سرو تن ستانی دل و جان رباعی

نه توراست ثانی نه تو را قرینه

کرمت به طوفان همه را سفینه

حرمت چراغ حرم مدینه

به رسول اکرم تو سرور سینه

به علی امانت زخدا رهینه

به مَلَک صفیّه به بشر امینه

تو یگانه ریحانه ی احمد استی

تو بحارالانوار محمّد (ص) استی

به هزار آیت ره حق بجویم

به هزار عالم همه شب بپویم

به هزار طوبی، همه دم برویم

به هزار جنّت، گل خوش ببویم

به هزار کوثر، لب خود بشویم

که به مدح زهرا سخنی بگویم

چه از این نکوتر که دمیده از هر دم

گل مدح زهرا زکلام «میثم»

غلامرضا سازگار

منبع پایگاه وزین رضیع الحسین (ع)

تا ابد هر دو جهان بر سر خوان زهراست

عطر جنت ز دم مشک فشان زهراست

سر مستور خدا کیست بجز کفو علی ؟

زنده حیدر به خدا با ضربان زهراست

این زمین ظرفیت روح خدایی ش نداشت

سند معتبرم قبر نهان زهراست

خون او در رگ عشاق علی می جوشد

جان ما فاطمیون بسته به جان زهراست

روز محشر که فراری است پسر از مادر

روی پیشانی ما خط امان زهراست

ترسی از مرگ نداریم و همه خوشحالیم

کار ما تا که به دست پسران زهراست

گنبد مسجد و محراب ، اگر هست هلال

یادگاری ز همان قد کمان زهراست

شاعر : رضا رسول زاده ...

هوالحي


يا فاطمه شكوه وفا در صفاي توست

قطعا تمام خلقت وهستي براي توست

بي اذن تو كسي نشود وارد بهشت

رمز نجات آدم و عالم ولاي توست

مهدی عظیمی

حضرت زهرا(س)-مناجات

ما طایفه ی درد ، شفا را ز تو خواهیم

مجروح دلانیم ، دوا را ز تو خواهیم

افسرده شدیم از اثر کثرت غفلت

ای خاطره ی سبز ، صفا را ز تو خواهیم

از فرط فراموشی مرگ اشک نداریم

ای کوثر جوشنده بکا را ز تو خواهیم

ای خانه ی ذکر تو خرابات محبان

ما باده ی جان بخش بقا را ز تو خواهیم

پا بست کویریم ، عطش هم سخن ماست

باران عنایات خدا را ز تو خواهیم

بال و پر ما سوخته ای یاس شهیده

پرواز به سوی شهدا را ز تو خواهیم

جانباز ترین مادر عالم نظری کن

جان دادن در کرب و بلا را ز تو خواهیم

دنیا چه بها دارد اگر اهل نباشیم ؟

اهلیت و ایمان و ولا را ز تو خواهیم

همراهی سادات یقین فیض عظیمی است

این انس به اولاد شما را ز تو خواهیم

ما منتظر آمدن مصلح کل ایم

دیگر فرج آل عبا را ز تو خواهیم

از جلوه ی آن منتقم چهره ی نیلی

پایان غم و درد و عزا را ز تو خواهیم

حضرت زهرا(س)-مناجات

تا آمدی کمی بنشینی کنارمان

تقدیر اشاره کرد، به کم بودن زمان

از روی خاک با کمی اکراه پا شدی

رفتی وضو گرفتی از اشراق و بعد از آن

هجده نفس کشیدی و رکعت به رکعتش

نزدیک تر شدی به خودت ذات بی نشان

از عصر جاهلیت آنها تو را گرفت

دادت به درک ناقص این آخرالزمان

حالا هزار سال پس از تو رسیده اند

اهل زمین به قسمت جذاب داستان

جایی که آسمان به زمین رزق میدهد

از سفره نگاه تو بانوی مهربان

در کو چه های ساکت و مرطوب شهر ما

حس می شود حضور شما موقع اذان

این شعر را بگیر و برای فرشته ها

با لهجه ی خدا و صدای خودت بخوان

هادی جانفدا

حضرت زهرا(س)-مدح

سلام حضرت کوثر سلام خیر کثیر

سلام سیده خاتون سلام عشق امیر

شناسنامه ی تو صبح لیلة الاسراست

نزول شان تو شد شان آیه ی تطهیر

چقدر روز تولد دل از همه بردی

چقدر دل که به عشق شما نشد زنجیر

به یمن روز تولد برایت آوردند

فرشته های بهشتی لباس های حریر

به بنده پروری تو فقیر عادت داشت

به جمله های بفرما به لفظ خوب بگیر

تو نیم زندگی ات را شدی نصیب پدر

ونیم دیگر آن را علی ولی تقدیر

کنار حضرت حیدر چه لذتی دارد

فقط تو باشی و آقا، دو لقمه نان و پنیر

سر است از همه فرش های کاشانی

میان خانه ی مولا همان دو قطعه حصیر

برای حضرت حیدر سه روز شیرین بود

ولادت تو عروسی تو و روز غدیر

به روز های نداری چقدر سر کردی

به روزه های پیاپی به نان خالی و شیر

تو برتر از غزلی من زیاد کم گفتم

اگر که بد شده مادر ببخش خرده نگیر

مدح حضرت زهرا ( سلام الله علیها )

هرچه داریم همه از کرم فاطمه است
دو جهان قطره ای از موج یم فاطمه است

آن بهشتی که خدا وصف به قرآن کرده
گوشه ای از حرم محترم فاطمه است

هر کسی عزت خود را ز خدا می طلبد
راه آن خاک شدن بر قدم فاطمه است

هست جبریل دعاگوی محب زهرا
تا زمانی که به زیر علم فاطمه است

جز خدا هیچ کسی بر حرمش محرم نیست
قبله ی کعبه به سمت حرم فاطمه است

نام حیدر که روی درب جنان حک شده است
نقش و طراحی آن با قلم فاطمه است

هر کسی که به حمایت ز ولی برخیزد
می توان گفت که او هم قسم فاطمه است

پرچم فاطمیه تا به قیامت بالاست
صاحب روضه ی او منتقم فاطمه است

رضا رسول زاده

حضرت زهرا(س)-مدح

زهرا محلّ جلوه ی الله اکبر است

"لَولا"ی آفرینش ختم پیمبر است

نامش چرا به آیه ی قرآن نیامده؟

چون آیه ایست کز همه آیات برتر است

کوثر عطیّه ایست خدا داده بر رسول

زهرا عطیّه، اُمّ اَبیها و کوثر است

وقتی که انبیاء توسّل به او کنند

یعنی مقامش از همه ی انبیا سر است

تنها نه انبیاء که امامان دخیل او

آری به درب های خدا فاطمه در است

توحید بی ولای فاطمه شرک مجسّم است

اصلاً ولای فاطمه توحید آور است

سِّرُالصّلات، حضرت صدّیقه هست و بس

ذات نماز مشتقِ انوار حیدر است

مثل قیامت است قیامش کنار در

این ابتدای قائله ی روز محشر است

از روز ازل دلبر ما حضرت زهرا

اين پاي تو و اين سر ما حضرت زهرا

افسوس كه با خاك همه انس گرفتيم

بسته شده بال و پر ما حضرت زهرا

اي كاش بسوزيم و بسازيم و بريزد

در پاي تو خاكستر ما حضرت زهرا

بر دفتر دل از تو نوشتيم كه شايد

امضا بزني دفتر ما حضرت زهرا

داديم به حكاك عقيق دل و گفتيم

حك كن روي انگشتر ما حضرت زهرا

بي بي قدمي رنجه نما از سر احسان

اين پاي تو و اين سر ما حضرت زهرا

محمد ناصري

مانند خدای خویش بی همتا بود

ریزه خور سفره اش همه دنیا بود

گویند علی به دست خیبر شکنش

انگشتر یا "فاطمه الزهرا" بود

عبدالزهرا...

ماقطره نا چيز به دريا هستيم

در بحث جنون شهره دنيا هستيم

بر سنگ قبور شيعيان بنويسيد

ما جيره خور حضرت زهرا هستيم

مجيــــــــد قاسمـــــــــي

کیست زهرا آنکه بوی سیب جنّت می دهد

نام زیبایش به جان و دل محبّت می دهد

کیست زهرا آنکه دنیا بی وجودش هیچ نیست

او که پیوند نبوّت با امامت می دهد

کیست زهرا بانوای از جنس باران جنس نور

رحمت نابی که بر هر سینه بهجت می دهد

کیست زهرا دختری بهتر ز مادر بر پدر

آنکه درس مادری بر کلّ خلقت می دهد

کیست زهرا حضرت انسیّه ی حوراستی

نور این حوریّه بر انسان طهارت می دهد

کیست زهرا حضرت عبدِ عبیدِ کردگار

آنکه در رفتار خود درس اطاعت می دهد

کیست زهرا آنکه دارد بر بشر فخر و شرف

هر که پوید راه او بر خویش قیمت می دهد

فاطمه آموزگار اکرم پیغمبراست

فاطمه بر اولیا درس شجاعت می دهد

در جهان زهراییان برتر ز خلق عالمند

پس خدا ایرانیان را خویش رفعت می دهد

نام او صد جا گره از کارها وا می کند

نام او حتّی به هر مغلوب قدرت می دهد

هر که دارد حبّ زهرا را خداوند کریم

بر محبّ حضرتش از غیب نصرت می دهد

پرچم زهرا به هر کشور شود در اهتزاز

بی گمان آن خطّه را الله عزّت می دهد

هر که شد از راه زهرا سوی دیگر منحرف

دیر یا زود عاقبت از دست دولت می دهد

هر که سازد راه زهرا را مرام خویشتن

دیر یا زود عاقبت تشکیل دولت می دهد

گفتمان پیشرفتش هم شعاری بیش نیست

آنکه روی مصلحت شور عدالت می دهد

سالک بی ادّعا در هر فراز و هر نشیب

با دل و جان سر به فرمان ولایت می دهد

مکتب زهرا کجا و مکتب بیگانگان

مکتب زهرای اطهر درس غیرت می دهد

بانوان فاطمی درس تشخّص خوانده اند

چون فضیلت های او زن را اصالت می دهد

روز مادر را به مادر می توان تبریک گفت

مادر هستی اگر زهراست رخصت می دهد

چادرش غیر مسلمان را مسلمان می کند

با حجاب و عفّتش تعلیم عفّت می دهد

چون به محراب نماز خویش می سازد قیام

هر رکوع و سجده اش خوف قیامت می دهد

در میان کوچه هنگام حمایت از علی

ناله ی بیداری او بوی حکمت می دهد

یوسف زهرا به او وقتی توسّل می کند

پیرو دستور او پایان به غیبت می دهد

روز محشر چون ندا آید که آمد فاطمه

حضرت سبحان به او اذن شفاعت می دهد

چون که از باب شفاعت را بگیرد روی دست

دست قهّار خدا حکم قضاوت می دهد

ایزد منّان میان آیه های مصحفش

بر جفا کاران او دستور لعنت می دهد

سر در گم سر سحرم مادر گلها

دلداده اسرار درم مادر گلها

اي محور درد همه عالم و آدم

اي هاله احساس و كرم مادر گلها

هم اسوه ي مهر و مدد و گوهر علمي

هم سوره طاهاي حرم مادر گلها

علامه دهري و سراسر همه عدلي

اي حامي و امداد گرم مادر گلها

در معركه گل كرده همي آه كلامي

گاهي سر و گاهي كمرم مادر گلها

اي ماه دل آراي علي در دم مرگم

دل گرم طلوعي دگرم مادر گلها

مجيد قاسمي