من از دیار حبیبم حبیب کرب وبلا مریدشاه غریبم غریب کرب وبلا خدا دوچشم مرا وقف ماتمش کرده دخیل گوشه ای از تار پرچمش کرده خدا طناب دلم را گره ب

من از دیار حبیبم حبیب کرب وبلا

مریدشاه غریبم غریب کرب وبلا

خدا دوچشم مرا وقف ماتمش کرده

دخیل گوشه ای از تار پرچمش کرده

 خدا طناب دلم را گره به مویش زد

دلم یکی دو سه جرعه از آن سبویش زد

از آن به بعد دگر کربلا شده حرفم

که پر شده ز مصیبات کربلا ظرفم

تمام حاجتم این است کربلا بروم

به پای بوسی ارباب سر جدا بروم

گدای دست کریمانه ی حسینم من

خمارگوشه ی میخانه ی حسینم من

خدا کند بشود تاکه زائرت بشوم

شوم مقیم حرم تا مجاورت بشوم

توجای خود،همه ی نوکران تو آقا

اسیرتو شده ام من به جان تو آقا

درون سینه ی خود شوق کربلا دارم

به یمن یک نظر توست گر بها دارم

هزار مرتبه شکر خدا که هئیتی ام

بدون ارزشم اما باتو قیمتی ام

مسیح زنده شده از دم مسیحایت

نشسته زل زده یوسف به چشم زیبای

عجب که در صف لب تشنه های عاشور

نشسته خضربنوشد زجام سقایت

به گفتگوی توموسی به وادی سیناست

خلیل هم یکی ازشیعیان بابایت

تو مهربان بلندای آسمان هستی

خوشا به حال هر آنکس که کردپیدایت

همیشه وهمه جا سنگ تو به سینه زد

به سینه ام ز غم بانوی مدینه زدم

دعای مادر تو بود روضه خوان شده ام

به پای مرثیه خوانی او روان شده ام

شاعر : محمد حسن بیاتلو